Kolęda LEOPOLD STAFF

 Nie­do­brze się dzie­je, nie­do­brze dzie­je w mgłach,

w dżdżach zimy!
Myśl mamy złą, mar­kot­ną, nie­mra­wą, stro­ska­ną,
Lecz dziś, gdy gwiazd­ka bły­sła, w głos zgod­nie nu­ci­my:
Oj, sia­no! Oj, sia­no!

Nie­do­brze jest, nie­do­brze! Brud, bło­to, ule­wa...
Pa­trzy­my, co się dzie­je, i w lęku tru­chle­jem,
Lecz upar­ta na­dzie­ja dziś w du­szy nam śpie­wa:
Be­tle­jem! Be­tle­jem!

Noc dzi­siaj się prze­si­la, noc naj­dłuż­sza w roku.
Może się też prze­si­li męka, co nas nęka?
Za­wo­dził co sił w płu­cach, z dzi­kim ogniem w oku:
Sta­jen­ka!!! Sta­jen­ka!!!

Wy­bacz, Dzie­ciąt­ko dro­gie, naj­mni­lej­sze z dzia­tek!
Grzesz­ni­śmy! Wszy­scy win­ni! Ale­śmy nie zwie­rze.
Du­szę To­bie od­da­jem jak mie­nia osta­tek,
Pa­ste­rze, pa­ste­rze!

Mę­dr­cy-ć przy­nie­śli mir­rę, zło­to i ka­dzi­dło,
A my od wil­ków gor­si? Nie da­myż nic To­bie?
Czy­li­śmy to pod­lej­si i gor­si niż by­dło:
Wół z osłem przy żło­bie?

Czy gor­si­śmy niż wszyst­kie po­ga­ny, cel­ni­ki,
Ju­dasz, fa­ry­ze­usze i jaw­no­grzesz­ni­ca?
Dzi­wię się, że Cię pro­szą za nami, grzesz­ni­ki,
Jó­zef i Dzie­wi­ca!

Po­każ no, Pa­nie Jezu, żeś Pan nad pa­na­mi!
Żeś dar­mo się nie ro­dził, żeś tu nie przy­błę­da!
Czy chce­my, czy nie chce­my, zrób po­rzą­dek z nami -
Ko­lę­da! Ko­lę­da!